Jowisz

Po koniukcji ze Słońcem 24 stycznia tego roku można było podejmować próby dostrzeżenia Jowisza. Planeta na naszym niebie jest bardzo jasna i już dobrą lornetką można zobaczyć jego cztery księżyce. Małym teleskopem można też zobaczyć pasy chmur na tej atrakcyjnej planecie.

Ostatnie 2 lata nie były dobrym okresem do obserwacji 5 planety z północnej północnej naszej planety, ponieważJowisz zajmował najmniej korzystne dla nas położenie na sferze niebieskiej. W zaczynającym sie sezonie nie będzie już tak źle, ale przyzwoitych warunków obserwacyjnych możemy spodziewać dopiero za rok.

Zwykle Jowisz jest czwartym co do jasności obiektem na niebie Jest po Słońcu, Księżycu i Wenus. Świeci około 2 razy słabiej niż Wenus.
Na początku tego miesiąca odnalezienie Jowisza będzie sprawiało nam kłopoty ponieważ planeta będzie widoczna tuż przed wschodem słońca i jej obserwacje są możliwe nisko nad horyzontem w tle jasnego nieba. Ale z biegiem czasu widoczność będzie się poprawiać aż do opozycji która nastąpi 14 sierpnia.

SN 2005gl

SN 2005gl została zauważona w pewnej galaktyce spiralnej o oznaczeniu NGC 266 5 października 2005 roku.

Odkryto supernową o masie 100x większej od naszego Słońca, która według astronomów wybuchła zdecydowanie za wcześnie!

Gwiazda która ewouluje w supernową inicjuje w swoim wnętrzu synteze coraz cięższych pierwastków, gdyż każda warstwa prowadzi do wyzwolenia energii w reakcjach termojądrowych które zachodzą na gwiazdach. Ostatnim stadium jest żelazo. Po tym stadium jądro gwałtownie się zapada, położone wyżej warstwy opadają na implodujące jądro i inicjując w ten sposób cały bieg zdarzeń w efekcie gwiazda wybucha jako supernowa.

Jednak dana gwiazda badana przez naukowców jest na to za młoda aby wybuchła. Ze względu na jej wysoką jasność, naukowcy podejrzewają, że prekursor supernowej SN2005gl należy do typu Jasnych Nieskich Gwiazd Zmiennych. Pamiętajmy, że jeśli gwiazda jest pomarańczowa, jest chłodniejsza, później po kolei jest czerwona, a na końcu fioletowa,niebieska.

Wiele masywnych gwiazd które przewyższają swoją masą wielokrotnie masę Słońca(ponad sto) może utracić swoje wodorowe warstwy zewnętrzne zanim wybuchną jako supernowe. Wiele szczegółów ewolucji gwiazd zmiennych typu S Doradus pozostaje niezbadanych.

A więc koniec tej gwiazdy można przewidzieć. Niewielka część masy wybuchającej gwiazdy została wyrzucona podczas eksplozji. Zapewne większość została wciągnięta do zapadającego się jądra, które skończyło jako Czarna Dziura o masie 10 do 15 mas Słońca. Zatem tworzy następne niebezpieczne miejsce w naszym nieskończonym Wszechświecie

UFO nad Lublinem

Było już wiele takich przypadków. Ten jednak wydaje się godny by bardziej się nim zainteresować. Od dawna napływają różne zgłoszenia o UFO. Jednak najczęściej okazuje się, że jest to balon meteorologiczny, jakiś samolot który porusza się z naddźwiękową prędkością lub jakieś przeróżne podobne rzeczy.

Tutaj jednak obserwujemy bardziej zaawansowane zeznania. Świadek twierdzi, że obiekt rozłączył się, zmienił kształt. Film jest godny uwagi, polecamy obejrzeć!

KLIK

Saturn w opozycji

W dzień kobiet, niedzielę, to jest 8 marca w okolicach godziny 20:00 w opozozycji znajdzie się Władca Pierścieni naszego Układu Słonecznego czyli Saturn, 6 planeta od Słońca. Obserwacje na szczęście będzie można prowadzić całą noc. Około północy planeta będzie górowała na wysokości 45 stopni nad południowym horyzontem. Widzimy ją z odległości 1256 mln km.

Oczywiście dobre warunki do obserwacji Saturna nie trwają tylko jedną noc, a jeszcze przez wiele tygodni przed jak i po opozycji. Zauważymy wtedy, że będzie wschodził i zachodził coraz wcześniej, zakreślając przy tym pętlę na tle konstelacji Lwa.

Saturn będzie i pozostanie jeszcze widoczny na wieczornym niebie przez kilka ładnych miesięcy. W połowie czerwca, w momencie zapadania zmierzchu (50 minut po zachodzie Słońca), odnajdziemy go prawie 30 stopni ponad zachodnim horyzontem. Złączenie Saturna ze Słońcem wypadnie już 17 września biężącego 2009 roku.

VLT nareszcie odkrywa szczegóły atmosfery Plutona

Atmosfera Plutona to cienka warstwa azotu i metanu, cieplejszą od powierzchni - to wyniki obserwacji Europejskiego Obserwatorium Południowego.

Pluton to była planeta, była ostatnią od Słońca, i najmniejszą, pomijając Merkurego. Dziś nosi już miano planety karłowatej. Pluton jest zbudowany ze skał i lodu, jego odległość od Słońca wynosi czterdzieści razy więcej niż Ziemia od Słońca. Taka wielka odległość od naszej rodzimej gwiazdy sprawia, że na powierzchni Plutona panuje mroźna temperatura...220 stopni !

Dotychczas naukowcy wiedzieli, lub podejrzewali, że Pluton ma cienką atmosferę składającą się głównie z azotu i śladowych ilości metanu oraz prawdopodobnie...tlenku węgla. Najnowsze badania przeprowadzone metodą obserwacji zakryć pozwoliły na dokładniejsze opisanie tajemniczej dotychczas atmosfery Plutona. Ma ona temperaturę wyższa niż powierzchnia, to jest -170 stopni Celsjusza i większą, niż dotąd przypuszczano zawartość metanu która wynosi około 0,5%
Taka ilość metanu wytłumaczała by stosunkowo wysoką temperaturę atmosfery.

Wielkim sukcesem jest to, że naukowcy poprzez wykorzystanie spektografu CRIRES, który jest zainstalowany w teleskopie VLT wykryli ślady gazu w atmosferze aż 100 tysięcy razy rzadszej niż ziemska, wokół niewielkiego ciała na obrzeżach Układu Słonecznego.

Badania wykazały też pewną ciekawostkę.
Mianowicie, atmosfera Plutona wzrasta o 3-15 stopni z każdym kilometrem od powierzchni. Mamy tutaj przykład tzw. inwersji termicznej. W przypadku Ziemi, temperatura atmosfery spada o około 6 stopni na kilometr.

Weekendowe przyjęcie z meteorytem Morasko

Muzeum Archeologiczne w Poznaniu zaprasza 28 lutego br. to jest w najbliższą sobotę na przyjęcie edukacyjne przygotowane przez archelogów oraz geologów. Impreza ta dotyczy powstania i upadku meteorytu Morasko. Naukowcy i uczeni z Instytutu Geologii UAM przybliżą okoliczności odnalezienia tego meteorytu i przedstawią wyniki dotychczasowych badań.

Przyjęcie odbędzie się w sobotę, 28 lutego w godzinach 14-18 w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu przy ulicy Wodnej 27. W programie zaplanowane są wykłady ("Skąd się wzięły meteoryty?", "Prehistoryczni obserwatorzy meteorytu", "Meteoryty - żelazo - kultura"), pokazy filmów, optycznych przyrządów astronomicznych a także zajęcia dla dzieci. Będzie można zobaczyć również największy poznański meteoryt.

Ponadto od marca do kwietnia w muzeum będzie można oglądać czasową wystawę "Z otchłani Kosmosu".


Szczegółowy program imprezy można poznać na stronach Muzeum Archeologicznego w Poznaniu.

Urodziny Galileusza

Wczoraj, to jest 15 lutego, 1564 roku urodził się Galileo Galilei.Od tego czasu mineło 445 lat. Galileo Galilei zwany jest Galileuszem, był wybitnym astronomem, astrologiem oraz fizykiem. Urodził się w Pizzie. Studiował, ale nie ukończył medycynę na uniwersytecie w Pizzie. Późniejszy czasy wykładał matematykę, astronomię oraz mechanikę na uniwersytetach w takich miastach jak Padwa, czy Piza.Jako jeden z pierwszych używał lunety do obserwacji astronomicznych. Większość ludzi w jego czasach lunet tych używała po prostu na statkach, lub do mniejszych odległości na Ziemii. To właśnie jemu zawdzięczamy odkrycie trzech księżycy Jowisza. Dokonał tego 7 stycznia 1610 roku, korzystająć ze swojej lunety. Te księżyce to Io, Europa i Callisto. 4 dni później odkrył Ganimedesa, 4 księżyc Jowisza.
Prawdopodobnie jako pierwszy zaobserwował kwadry Wenus, co było silnym argumentem na potwierdzenia teori heliocentrycznej Mikołaja Kopernika.

Merkury na niebie

2009 roku, 13 lutego w godzinach 22:00 pierwsza planeta od Słońca, czyli Merkury osiągnie maksymalną zachodnią elongację. Od Słońca dzielić będzie go na niebie aż 26 stopni.
Wszystko dobrze, gdyby nie to, że kąt między horyzontem a ekliptyką kilkadziesiąt minut przed wschodem Słońca jest taki mały, że gdy zacznie świtać, Merkurego poszukamy zaledwie 3 stopnie ponad południowo-wschodnim widnokręgiem.
Warunki do obserwacji Merkurego nadal są złe. Granica dwóch gwiazdozbiorów, przy której Merkury się znajduje, ginie w blasku świtu.

Satelita Iranu

W poniedziałek 2 lutego państwo Iran położone na bliskim wschodzie umieścił na orbicie okołoziemskiej swojego satelitę telekomunikacyjnego. Jest to pierwsza satelita wystrzelona przez Iran. Dzięki temu państwo to dołączyło do pozostałych ośmiu państw zdolnych do wynoszenia ładunków w przestrzeń kosmiczną. Te państwa to Rosja, Stany Zjednoczone, Francja, Japonia, Chiny, Wielka Brytania, Indie a ostatni był Izrael który zrobił to w 1988 roku.


Rakieta Safir 2, będącą modyfikacją irańskiej rakiety długiego zasięgu, wystartowała w poniedziałek około godziny 19:30. 22-metrowa rakieta została wystrzelona z prowincji Semnan w północno-środkowej części kraju, po czym skierowała się nad Ocean Indyjski, by nie przelatywać nad krajami które graniczą z Iranem.

Ładunkiem rakiety był satelita telekomunikacyjny Omar, który wszedł na owalną orbitę na wysokości 250-450 km nad Ziemią.

Koniunkcja ze Słońcem, opozycja będzie lepsza

W nieodległej galaktyce NGC 253 astronomowie odkryli miejsca gdzie zachodzą intesywne procesy gwiazdotwórcze, a także masywną Czarną Dziurę. By to zaobserwować użyto niezwykle precyzyjną i czułą aparaturę VeryLarge Telescope która pozwala na obserwacje w bliskiej podczerwieni.

Galaktyka NGC 253 jest położona 13 milionów lat świetlnych od naszej, ma średnicę 70 tysięcy lat świetlnych i jest jedną z najbardziej jasnych galaktyk spiralnych. Dowiedziono też, że zawiera sporo pyłu kosmicznego. Najnowsze obserwacje pokazały w jej wnętrzu "gwiezde żłobki" w których powstają masywne gwiazdy.

Ostatnio przeprowadzone obserwacje pozwoliły astronomom wyróżnić aż 37 jasnych miejsc znajdujących się w niedużym obszarze stanowiącamy tylko 1% wielkości galaktyki. W każdym z nich mogą znajdować się setki tysięcy młodych, masywnych nowych gwiazd.

Teleskop Hubble i jego zdjęcia

Teleskop Hubble, który znajduje się na orbicie ziemskiej, fotografuje mgławicę planetarną wewnątrz gromady otwartej.
Mgławica planetarna wewnątrz gromady otwartej to w naszej galaktyce(nazywanej Drogą Mleczną) rzadkie zjawisko. Teleskop Hubble`a sfotografował tą rzadkość.

Mgławica planetarna NGC 2818 znajduje się w pewnym gwiazdozbiorze zwanym gwiazdozbiór Kompasu(łac. Pyxis).
Od naszej Ziemi do tego gwiazdozbioru odległość wynosi 10 tysięcy lat świetlnych. To zjawisko jest naprawdę niecodziennym przykładem mgławicy planetarnej wewnątrz gromady otwartej gwiazd - w tym przypadku jest to gromada NGC 2818A.

Prezentowane zdjęcie zostało wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a w listopadzie zeszłego roku(2008) za pomocą instrumentu Wide Field Planetary Camera 2. Kolory odpowiadają zakresowi promieniowania emitowanego z obłoków mgławicy w zależności od jej składu: czerwień oznacza świecenie azotu, zieleń wodoru a błękit emisję promieniowania przez atomy tlenu.

Życie na Marsie

Przynajmniej w sensie geologicznym. Naukowcy odkryli, że na Marsie wydzielany jest Metan. Być może to oznaka, że na Marsie wykryjemy obecność życia.
Mars w stosunku do Ziemi jest 2 razy mniejszą, zimną, pustyną planetą z cienką atmosferą która przepuszcza promieniowanie ultrafioletowe.

Jedna z imprez inaugurujących Międzynarodowy Rok Astronomii

Jedną z imprez inaugurujących Międzynarodowy Rok Astronomii będzie obserwacja trzech odległych kwazarów przez radioteleskopy rozsiane po całej Ziemi. Zostaną one połączone tak jak by w jedność, czyli będą podłączone do jednej sieci, dzięki czemu utworzą potężny interferometr radiowy, a to pozwoli wykonać obserwacje z bardzo dużą rozdzielczością kątową.

Połączenie będzie miało miejsce 15 i 16 stycznia bieżącego roku, a jednym z radioteleskopów biorących udział w obserwacjach będzie 32-metrowy teleskop stojący w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Piwnicach pod Toruniem.

Obserwacje będą przeprowadzone na dwóch częstotliwościach 5 i 8 GHz. Dzięki wysokiej rozdzielczości kątowej uczeni mają nadzieję dowiedzieć się nowych szczegółów na temat struktury budowy badanych kwazarów.

Więcej szczegółów na ten temat można znaleźć na specjalnie utworzonej stronie internetowej: KLIK, gdzie m.in. będą publikowane wyniki obserwacji na żywo. A już jest podgląd na teleskopy biorące udział w akcji.

W 2008 roku więcej komet od Polaków odkryli tylko Chińczycy

W 2008 roku polscy astronomowie poszukiwacze komet odkryli w projekcie "SOHO Sungrazing Comets" łącznie 35 nowych komet. Wychodzi na to, że grupa miłośników astronomii z naszego kraju zajęła 2 miejsce w tej prawdziwie globalnej rywalizacji.Lepsi byli tylko Chińczycy, którzy odkryli łącznie 76 obiektów.(komet)

Polakom udało się wyprzedzić grupy z takich krajów jak Stany Zjednoczone, Japonia, Niemcy, Australia czy Włochy.


W projekcie "SOHO Sungrazing Comets" bierze udział około 100 uczestników z całego świata. Wśród polskich poszukiwaczy znajdujących się w tej grupie wyróżniają się trzej miłośnicy astronomii, którzy regularnie odnajdują nowe komety.
Projekt SOHO Comets zajmuje się detekcją, katalogowaniem i publikacją informacji o odkrytych kometach. Uzyskane dane służą do lepszego scharakteryzowania modelu danej rodziny komet bądź zachowania pojedynczego obiektu. Strona internetowa SOHO Comets dostępna jest pod adresem http://sungrazer.nrl.navy.mil.

Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy

Na aukcji WOŚP można wylicytować obserwacje nocnego nieba amerykańskim teleskopem
Na jednej z aukcji internetowych allegro można wylicytować obserwacje nocnego nieba amerykańskim teleskopem. To wszystko dzieje się z okazji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, można wylicytować całonocną sesję obserwacyjną na zdalnie sterownym teleskopie, który znajduje się w stanie Arizona, w USA. Zwycięzca licytacji będzie mógł za pośrednictwem internetu samodzielnie wykonać fotografie dalekiego Wszechświata i w ten sposób obserwować niebo super sprzętem.
Teleskop INO (Ironwood North Observatory) to w pełni zautomatyzowany, zdalny instrument do obserwacji nocnego nieba. Do jego obsługi potrzebny jest tylko jeden komputer podłączony do Internetu. Korzystanie z tego sprzętu dla nas mieszkańców Europy, jest bardzo wygodne, ponieważ ze względu na różnicę czasu który wynosi 6 godzin, obserwacje nocnego amerykańskiego nieba wykonywać można w trakcie dnia.
Teleskop INO wyposażony jest w kamerę CCD i zestaw filtrów, który umożliwia wykonywanie kolorowych fotografii obiektów dalekiego Wszechświata, takich jak spektakularne gromady kuliste, mgławice planetarne czy galaktyki.

Najwyższą kwotą, która jak dotąd została zaproponowana na aukcji jest 405 zł. W licytacji można wziąć udział do środy, 14 stycznia 2009 roku, do godziny 14:13:20. Należy skorzystać ze strony znajdującej się pod adresem http://aukcje.wosp.org.pl/show_item.php?item=216313.

7 Stycznia - przejście Księżyca na tle plejad

Dziś, to jest 7 stycznia odbędzie się przejście Księżyca na tle Plejad – gromady M45 w konstelacji Byka, połączone z zakryciem niektórych jej gwiazd. Początek zakrycia, przy ciemnym brzegu Księżyca odbędzie się o godz. 17:37. Koniec zakrycia, przy jasnym brzegu Księżyca – 19:16. Najjaśniejsza gwiazda będzie miała 5,5m, obliczone dla Warszawy. Najbardziej efektowne będą momenty zakryć poszczególnych gwiazd, znikających nagle przy ciemnej krawędzi księżyca, który będzie w tym czasie 3 dni po I kwadrze.

Kosmos bliżej Ziemi, niż kiedykolwiek !

Badania które wykonały instrumenty pochodzące z NASA na pokładzie satelity C/NOFS
wykazały, że granica znajdująca się między przestrzenią kosmiczną a górnymi warstwami
ziemskiej atmosfery przesunęła się, na niezaobserwowane dotąd małe wysokości.


Badania te przeprowadzono za pomocą CINDI (Coupled Ion Neutral Dynamics Investigation)
który był umieszczony na pokładzie pewnej satelity a mianowicie C/NOFS. W skład C/NOFS
wchodzą czujniki jonów i neutralnej materii, pozwalające na pomiary zmian gęstości.
Celem tych badań był wpływ zawirowań w ziemskiej jonosferze.

Jednak pierwszym odkryciem tej satelity było to, że jonosfera nie kończy się tam
gdzie wcześniej przewidywano. Początkiem pracy CINDI wysokość między jonosferą a
przestrzenią kosmiczną zapisano na wysokości rzadko powyżej 80 km od strony
Słońca i niecałe 420 km po stronie nocnej. Badania które były przeprowadzone wcześniej
zarejestrowały granicę jonosfery na wysokości 640 km podczas nocy do 960 km podczas dnia.

Wysokość, na jaką rozciąga się jonosfera zależy od ilości promieniowania słonecznego
(ultrafioletowego) docierającego z gwiazdy. Ze względu na wystrzelenie satelity
C/NOFS w min. aktywności słonecznej naukowcy z NASA spodziewali się, że granica
kosmosu będzie niższa, i bliższa Ziemi. Okazało się, że otrzymane wielkości zaskoczyły
ich. Rzeczywiście, ostatnie min. aktywności słonecznej było w epoce badań przestrzeni
kosmicznej najłagodniejsze.

Dla naukowców to niezwykła, jak i rzadko spotykana okazdja do badań nad wpływem
wewnętrznej dynamiki Słońca na bezpośrednie otoczenie Ziemi.

Rok 2009 dla polskiego nieba

Rok 2009 dla Polskiego nieba będzie bardzo ubogi. Nie będzie w nim ani jednego zaćmienia słońca, za to pojawi się jedno cieniowe zaćmienie księżyca. Z kolei na świecie będziemy się cieszyć dwoma zaćmieniami słońca. Pierwsze już bardzo blisko, a mianowicie 25 stycznia, widoczne tylko na oceanie Indyjskim. Drugie zaś 22 lipca, całkowite. Zobaczyć je będzie można w Indiach, Chinach i na oceanie spokojnym. Co do zaćmień księżyca, zobaczymy je 31 Grudnia wieczorem, lecz zaledwie o fazie 0,07(maksimum 20:22). Kolejne 3 zaćmienia, już półcieniowie odbędą się po kolei : 9 lutego, 7 lipca oraz 6 sierpnia. W żadnym z tych zaćmień niestety nie zobaczymy pociemnień tarczy. Pierwsze będzie tuż przed wschodem księżyca, drugie w południe, gdy „łysy” jest pod widnokręgiem, a trzecie będzie w nocy, lecz będzie miało fazę tylko 0,39 co w tym przypadku znaczy, że to zjawisko jest nieobserwowalne.

W styczniu i początkiem lutego będziemy mogli wieczorem zaobserwować Wenus. Maksymalna wschodnia elongacja wypadnie 15 Stycznia. Radzimy wtedy oglądać planetę, ponieważ później podąży do złączenia dolnego ze słońcem. Później będzie mogli ją oglądać dopiero porannym niebem i najlepiej oglądać ją będzie 5 czerwca, ponieważ akurat wtedy osiągnie maksymalną zachodnią elongację. Na porannym niebie zostanie widoczna do końca listopada.

Mars będzie widoczny tylko na niebie porannym, ale w drugie połowie roku. Warunki do jego obserwacji będą się poprawiały bardzo powoli. W tym roku nie znajdzie się ani w opozycji ani w złączeniu ze słońcem.

Opozycja Jowisza wypadnie 14 sierpnia, a jego koniunkcja ze słońcem już 24 stycznia. Największą z planet naszego układu słonecznego podziwiać będziemy latem, lecz dosyć nisko a mianowicie (dla polski górowanie to 23 stopnie).

Saturn będzie lepiej widoczny niż w poprzednim roku. Koniunkcja odbędzie się 17 września a opozycja 8 marca. Planeta ta będzie widoczna wyżej niż Jowisz, a dokładnie 45 stopni.